Książka jest pożegnaniem? spokojnym, choć ostatecznym. Jest opowieścią o zdarzeniach przeżytych i wyobrażeniowych, o rozpadającej się cywilizacji, o cierpieniu doznanym i zadanym, o utracie kolejnych złudzeń i o powracającej nadziei na pozaracjonalne wtajemniczenie. Ale przede wszystkim jest świadectwem upartej wiary w to, iż w akcie człowieczej woli, inteligentnego wysiłku, w artyzmie tkwi sens ludzkiej egzystencji. Wyznacza go swoiste dziedzictwo przemijających pokoleń: wciąż ponawiane próby przekraczania ograniczeń narzuconych przez los, czujna obserwacja oraz namiętna ocena świata i ludzi. Oto ucieczka od bezmyślnego pokornego trwania - akt twórczy.